پری دریایی

این وبلاگ تقدیم به کسانی که به عشق احترام می گذارند

پری دریایی

این وبلاگ تقدیم به کسانی که به عشق احترام می گذارند

گل یاس

                                                    

 

    

                                                       به سرخی می گراید    
                                                                          
                              ونشانه های زندگی حکم بر فراموشی میدهد                 

                              چاره ای نیست جزحرکت در مسیر سرنوشت...

                                       **********************


                                                    روزها گذشت


                                                    و درخت انتظار

 
                                                    جز میوه ناامیدی


                                                        ثمری نداشت


                                                      باران شبانه نیز


                                               در تشنگی کویر غرق شد

                              *********************************

                                          آنچه در باغچه آرزو یافت می شد


                                           عطر دروغین گل یاس بود و بس


                                            باغ در اسارت گل پاییزی است


                                        اما دیگر بهانه ای برای ماندن نیست


                                                   باید موج شد و رفت


                                          باید برای استقبال بهار آماده شد


                                                    باید گل پاییزی را


                                             در دست سرنوشت رها کرد

                   ***************************************


                                         فراموش کردن تو ممکن نیست...


                                               اما باید از تو گذشت...


                                         برای رسیدن به صبحی بهاری


                        آرزوی رسیدن به تو را باید صندوقچه خاطرات سپرد...
                    

                           بازهم این کاغذ خیس نوشته ام را ناتمام می گذارد...